යට ඇඳුම් ආනයනයට වැඩියෙන් ඩොලර් යන්නේ ඇයි?

ශ්‍රී ලංකාවට යට ඇඳුම් ගෙන්වීම සඳහා ඉහළ ආනයන වියදමක් දැරීමට සිදුවන බවට පළවූ ප්‍රවෘත්ති පසුගිය කාලයේ දී නිරන්තරයෙන් දක්නට ලැබුණි.

ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව විසින් ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද වාර්තාවක සඳහන්ව තිබුණේ 2021 වසරේ නොවැම්බර් මාසයේ දී පාරිභෝගික භාණ්ඩ ආනයන වියදම 2020 වසරේ නොවැම්බර් මාසයට සාපේක්ෂව සියයට 19.7කින් ඉහළ ගිය බවත්, බෙහෙත් සහ ඖෂධීය නිෂ්පාදිත (ප්‍රධාන වශයෙන් එන්නත්), විදුලි සංදේශ උපකරණ (ප්‍රධාන වශයෙන් ජංගම දුරකතන), රෙදිපිළි සහ උපාංග (ප්‍රධාන වශයෙන් යට ඇඳුම්) සහ ගෘහ උපකරණ (ප්‍රධාන වශයෙන් රූපවාහිනී සහ ශීතකරණ) ඇතුළු ආහාර නොවන පාරිභෝගික භාණ්ඩ ප්‍රධාන කාණ්ඩ කිහිපයක ආනයන වියදම් ඉහළ යෑම් වාර්තා කර තිබුණු බවත්ය.

ඇඟළුම් කර්මාන්තය හරහා විශාල වශයෙන් විදේශ විනිමය උපයන රටක් ලෙසින් ශ්‍රී ලංකාවට යට ඇඳුම් ආනයනය සඳහා විශාල වියදමක් දැරිය යුතුද? මේවා ශ්‍රී ලංකාව තුළම නිෂ්පාදනය කර ගත නොහැකි ද?

ඊයේ (10) අද දෙරණ 24 ඔස්සේ විකාශය වූ ‘විදේශ විනිමය අර්බුදයෙන් ගොඩ එන මග‘ පිළිබඳ විශේෂ සාකච්ඡාවකට එක්වෙමින් වෙරිජේ රිසර්ච් ආයතනයේ පර්යේෂණ අධ්‍යක්ෂිකා සුභාෂිනී අබේසිංහ මහත්මිය මේ පිළිබඳ පුළුල් පැහැදිලි කිරීමක් කරන ලදී.

මෙම සම්පූර්ණ වැඩසටහන පහතින් නැරඹිය හැකිය.

අපනයන ප්‍රවර්ධනය සම්බන්ධයෙන් අපි ගන්න ප්‍රවේශය යළිත් සිතා බලන්න ඕනේ.

ආනයන සීමා ගැන කතා කරද්දී මීට පෙරත් අත්‍යාවශ්‍ය නොවන භාණ්ඩ ආනයන සීමා කිරීමක් කළා.

මෙතන දී ඉතාම කතාබහට යොමුවුණු භාණ්ඩයක් තමයි යට ඇඳුම්. යට ඇඳුම් අත්‍යාවශ්‍ය නොවන භාණ්ඩයක් ලෙස වැටුනේ ඇයි කියලා හැමෝම ඇහුවා? ඒ වගේම සමාජයේ කතාබහක් ඇති වුණා ඇයි අපි යට ඇඳුමත් පිටරටින් ගෙන්නේ? ඇයි අපි යට ඇඳුම් නිෂ්පාදනය කරලා, අපි ලැජ්ජා වෙන්නේ ඕනේ යට ඇඳුමත් පිටරටින් ගේන්න කියලා.

ඒ යට ඇඳුම් කතාවෙන් අපේ ලංකාවේ නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් සහ අපනයන ප්‍රවර්ධනය කියන ප්‍රතිපත්ති රාමුවේ තියෙන වැරැද්දක් හොඳින් මට හොඳින් පැහැදිලි කරන්න පුළුවන් උදාහරණයක්.

එකක් තමයි යට ඇඳුම් අපනයන කරන රටවල් අතර ලංකාව ඉතා ඉහළ තැනක ඉන්නේ. එතකොට අපි කියනවා ලංකාවේ අපිට තියෙන ඇඟළුම් කර්මාන්තය තමයි අපේ ප්‍රධාන අපනයනය. අපේ මුළු අපනයනවලින් සියයට 40ක්. අපේ මුළු ඇඟළුම් අපනයනවලින් සියයට 25ක්, 1/4ක්ම ඇත්තටම යට ඇඳුම්.

අපි යට ඇඳුම් අපනයනය කරලා ඩොලර් බිලියන 1.3 ක් හොයනවා. අපි යට ඇඳුම් ආනයනය කරන්න වියදම් කරන්නේ 2019 වර්ෂය ගත්තොත් ඩොලර් මිලියන 45 යි. අපි ඩොලර් මිලියන 1,300 ක් උපයනවා යට ඇඳුම් අපනයනය කරලා, ඩොලර් මිලියන 45 ක ආනයනය කරනවා. මම දකින විදියට මෙය ඉතාම හොඳ වෙළෙඳ ගනුදෙනුවක්. රටට ඉතා වාසිදායකයි.

අපි මේ අපනයනය කරන යට ඇඳුම් ලංකාවේ විකුණන්න බැහැ. මේවා ඉතාම ඉහළ මිලකට අලෙවි වන, ඉතාම ඉහළ ගුණාත්මක තත්ත්වයක තියෙන, ඉතා ඉහළ සන්නාමයක් Branded products අපි යවන්නේ යුරෝපය, ඇමරිකාව වගේ ඉතා ඉහළ මිලකට ගන්න පුළුවන් අපනයන.

මේකෙන් ඉතාමත්ම හොඳට පැහැදිලි වෙන්නේ අද වෙන කොට අපි කතා කරන අපනයන වර්ධනය අපි කියනවා, අපි ආනයන ආදේශනය තුළින් අපනයන වර්ධනය කරනවා.

අපි ආනයන තහනම් කරලා, අපි මේ ඇඟළුම් කර්මාන්තය පටන් ගත්තේ ආනයන ආදේශනයෙන් නම්, ඇඟලුම් කර්මාන්තය පටන් ගත්තේ ආනයන ආදේශනයෙන් නෙමෙයි. අපි ඇඟළුම් කර්මාන්තය පටන් ගත්තේ සම්පූර්ණයෙන්ම අපනයන වෙළෙඳපොළ මූලික කරගෙන.

අපි ආනයන ආදේශනයෙන් පටන් ගත්තා නම් මේ ඩොලර් මිලියන 45 ක වෙළෙඳපොළක්. එතකොට මේ ඩොලර් මිලියන 45 ක වෙළෙඳපොළකට තමයි අපි නිෂ්පාදනය කරන්නේ. මේ ඩොලර් මිලියන 45 ට නිෂ්පාදනය කරන්නේ අපේ රටේ ජනතාවගේ ආදායම් මට්ටමට සහ රුචිකත්වයට අනුව ඒවා.

එතකොට අපි හිතනවා මේවා අපනයනය කරන්න පුළුවන් කියලා. එතකොට වැඩිපුරම අපි මේවා ගෙන්නේ ඉන්දියාව චීනය වගේ රටවල්වලින්. ඉන්දියාව චීනය නිෂ්පාදනය කරන මිලකට, ඒ මිලට ලංකාවේ කිසිසේත්ම, මේ වගේ පොඩි වෙළෙඳපොළකට මේ ඇඟළුම් නිෂ්පාදනය කරන්නට බැහැ. ඒක නිසා මේ ඇඟළුම් කවදාවත් අපිට අපනයන වෙළෙඳපොළේ සාර්ථකව විකුණන්න බැහැ.

වර්තමානය වෙන කොටත් අපේ ඇඟළුම් කර්මාන්තය සාර්ථක වෙලා තියෙන්නේ ඇඟළුම් කර්මාන්තයේ ඇත්තටම, අපි ඇවිල්ලා ශ්‍රමිකයන් සඳහා ගෙවන වියදම වැඩි රටක්. Labour cost වැඩි රටක්.

අපි මේ ඉහළ මිලකට branded under garments අපනයනය කරන්නේ අපිට අපේ තියෙන labor cost එකට අනුව අපිට තරඟකාරීව වෙළෙඳපොළට සැපයිය හැක්කේ එම භාණ්ඩ නිසා. අපි ඒ labor cost එක පාවිච්චි කරලා රටට යට ඇඳුම් හදන්න පටන් ගත්තා නම්, අපේ පාරිභෝගිකයන්ට ඉහළ මිලක් ගෙවන්න වෙනවා. ඊළඟට අපි මේ ඩොලර් මිලියන 45ක් ඉතුරු කරගන්නට හදද්දි පිරිභෝගිකයන් ඉහළ මිලක් ගෙවලා අඩු ගුණත්වයේ භාණ්ඩ ගන්නවා. නමුත් කවදාවත් මේ භාණ්ඩයට විදේශ වෙළෙඳපොළ ජයග්‍රහණය කරන්න බැහැ.

මම දකින ලොකුම වැරැද්ද තමයි අපි දේශීය වෙළෙඳපොළ මූලික කරගෙන, දේශීය පාරිභෝගිකයා මූලික කරගෙන ආනයනය වෙනුවට ආදේශනයක් නිර්මාණය කරලා අපි කවදා හරි දවසක මේක ලෝක වෙළෙඳපාළට ඉදිරිපත් කරන්නට පුළුවන් වෙයි කියලා.

මම හිතන්නේ අපි මේ මානසිකත්වයෙන් මිදුණේ නැත්නම්, අපිට කවදාවත් අපනයන වෙළෙඳපාළ ජයග්‍රහණය කරන්නට බැහැ. මේකට යට ඇඳුම් හොඳ උදාහරණයක්. අපි කොහොමද ආපනයන ආර්ථිකයක් හදන්නේ, අනෙක අපි ඒ ඇඟළුම් කර්මාන්තය හරහා ඩොලර් මිලියන 45 ක වෙළෙඳපොළකට අපි නිෂ්පාදනය කරද්දී අපිට කොතරම් රැකියා අවස්ථා බිහිකරන්නට පුළුවන් ද? ඩොලර් මිලියන 1,300 ක කර්මාන්තයක් හදද්දී කොතරම් රැකියා අවස්ථාව අපේ රටේ බිහිකරන්න පුළුවන් ද? අපි ඒ මානසිකත්වයෙන් මිදීම ඉතා අවශ්‍යයි.

The post යට ඇඳුම් ආනයනයට වැඩියෙන් ඩොලර් යන්නේ ඇයි? appeared first on Adaderana Biz Sinhala | Sri Lanka Business News.