මධ්‍යම රජයේ ණය 2021 දී රු. ට්‍රිලියන 2.4 කින් වැඩිවෙලා. සමස්ත නොපියවූ ණය ප්‍රමාණය රු. ට්‍රිලියන 17.5 ඉක්මවයි

රාජ්‍ය ණය සහ ණය සේවාකරණ ගෙවීම්

මධ්‍යම රජයේ ණය

අඛණ්ඩව දුර්වල මට්ටමක පැවති රාජ්‍ය මූල්‍ය අංශයේ කාර්ය සාධනය හේතුවෙන් හටගෙන දිගින් දිගටම පැවතුණ ඉහළ අයවැය හිඟය, කොවිඞ් වසංගතය හමුවේ තවදුරටත් උග‍්‍ර වූ අතර, 2021 වසර අවසන් වන විට මධ්‍යම රජයේ නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය සැලකිය යුතු ලෙස වර්ධනය වීමට එය මූලික වශයෙන් හේතු විය. නාමික වශයෙන්, මධ්‍යම රජයේ නොපියවූ ණය
ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයට වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන 15,117.2ට සාපේක්ෂව, 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 17,589.4ක් දක්වා වැඩි විය. ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොළේ මතු වූ අහිතකර ප‍්‍රවණතා හේතුවෙන් ගෝලීය වෙළඳපොළ ප‍්‍රවේශය සීමා වීම මධ්‍යයේ මූල්‍ය අවශ්‍යතා වැඩිවීම ගෝලීය වශයෙන් සුරක්ෂිත වත්කම් සඳහා ආයෝජකයන්ගේ රුචිය වැඩි
වීම සහ ආකර්ෂණීය නොවන ශ‍්‍රී ලංකාවේ ස්වෛරීත්ව ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම් යනාදිය හේතුවෙන් අයවැය හිඟය මූල්‍යනය සඳහා දේශීය මූලාශ‍්‍ර මත රඳා පැවතීම මගින් මධ්‍යම රජයේ නොපියවූ ණය සංයුතියේ කැපී පෙනෙන වෙනසක් ඇති විය. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස, මධ්‍යම රජයේ සමස්ත නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස දේශීය ණය ප‍්‍රමාණය, පෙර වසර
අවසානයේ වාර්තා වූ සියයට 60.0 සිට 2021 වසර අවසානයේ දී සියයට 63.1ක් දක්වා වැඩි විය.

මේ අතර, මධ්‍යම රජයේ සමස්ත නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස විදේශ ණය මට්ටම 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ සියයට 40.0ට සාපේක්ෂව 2021 වසර අවසන් වන විට සියයට 36.9ක් දක්වා පහළ ගියේය. ප‍්‍රධාන රාජ්‍ය මූල්‍ය විචල්‍යවල දුර්වල කාර්යසාධනය හේතුවෙන් මධ්‍යම රජයේ නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, ද.දේ.නි.යෙහි ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස, 2020 වසර අවසානයට පැවති සියයට 100.6ට සාපේක්ෂව 2021 වසර අවසන් වන විට සියයට 104.6ක් දක්වා ඉහළ ගියේය. ද.දේ.නි.යෙහි ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස, මධ්‍යම රජයේ දේශීය ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසන් වන විට පැවති සියයට 60.3 සිට 2021 වසර අවසන් වන විට සියයට 66.0ක් දක්වා කැපී පෙනෙන ලෙස ඉහළ ගිය අතර, ද.දේ.නි.යෙහි ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස මධ්‍යම රජයේ විදේශීය ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසන් වන විට පැවති සියයට 40.3 සිට 2021 වසර අවසන් වන විට සියයට 38.6ක් දක්වා අඩු විය. තවද, ප‍්‍රධාන වශයෙන් දේශීය මූලාශ‍්‍ර හරහා අයවැය හිඟය මූල්‍යනය කිරීම මෙන්ම, 2021 වසරේ කල්පිරුණු ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කරය ඇතුළු විදේශ ණය පියවීම්වල බලපෑම පිළිබිඹු කරමින්, මධ්‍යම රජයේ නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස විදේශීය මුදලින් නාමනය කළ ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ පැවති සියයට 47.5 සිට 2021 වසර අවසානයේ දී සියයට 42.4ක් දක්වා අඩු විය. කෙසේ වෙතත්, කෙටි
කාලීන ණය උපකරණ හරහා ණය ගැනීම ඉහළ යෑම හේතුවෙන් නොපියවූ මුළු ණය ප‍්‍රමාණයේ කල්පිරීමේ සාමාන්‍ය කාලය 2020 වසර අවසානයේ පැවැති වසර 5.7ට සාපේක්ෂව 2021 වසරේ දී වසර 5.2ක් දක්වා අඩු වී ඇත.

මධ්‍යම රජයේ නොපිය වූ දේශීය ණය ප්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ සිට රුපියල් බිලියන 2,032.2ක ඉහළ යෑමක් පිළිබිඹු කරමින් 2021 වසර අවසන් වන විට රුපියල් බිලියන 11,097.2ක් දක්වා වර්ධනය වී ඇත.

විශේෂයෙන්ම, පූර්ව ප‍්‍රකාශිත උපරිම ඵලදා අනුපාතික පවත්වා ගැනීම මෙන්ම, දේශීය පොලී අනුපාතික ඉහළ නංවනු ඇතැයි වෙළඳපොළ තුළ පැවති අපේක්ෂා හේතුවෙන් දිගුකාලීන රජයේ සුරැකුම්පත් සඳහා ඇති අඩු වෙළඳපොළ රුචිය හමුවේ රජය විසින් කෙටි කාලීන මූල්‍යනය කෙරෙහි වැඩි විශ්වාසයක් තැබීමත් සමඟ, කෙටිකාලීන දේශීය රාජ්‍ය ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ පැවති රුපියල් බිලියන 2,197.6 සිට 2021 වසර අවසානයේ දී රුපියල් බිලියන 3,139.8ක් දක්වා සියයට 42.9කින් වැඩි වී ඇත. ඒ අනුව, 2020 වසර අවසානයේ සමස්ත දේශීය ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස සියයට 24.2ක් වූ කෙටිකාලීන ණය ප‍්‍රමාණය, 2021 වසර අවසානය වන විට සියයට 28.3ක් දක්වා වැඩි විය. නාමික වශයෙන් ගත් කල, කෙටි කාලීන ණය ප‍්‍රමාණයේ වැඩිවීමට බොහෝ දුරට හේතු වූයේ, භාණ්ඩාගාර බිල්පත් හරහා ලබා ගත් ණය, 2020 වසර අවසානයේ පැවති රුපියල් බිලියන 1,620.7 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 2,270.5ක් දක්වා සියයට 40.1කින් වර්ධනය වීමයි. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස, 2020 වසර අවසානයේ පැවති මුළු දේශීය ණය පමාණයෙන් සියයට 17.9ක් වූ භාණ්ඩාගාර බිල්පත්වල ප‍්‍රතිශතය, 2021 වසර අවසානය වන විට සියයට 20.5ක් දක්වා වැඩි වී ඇත.

කෙසේ වෙතත්, තාවකාලික අත්තිකාරම් හරහා මහ බැංකුව විසින් රජයට ලබා දෙන නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ පැවති රුපියල් බිලියන 153.1 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 150.1ක් දක්වා සු`ඵ වශයෙන් අඩු වී ඇත. 2021 වසර තුළ දී අයවැය හිඟය මූල්‍යනය සඳහා කෙටි කාලීන මූල්‍ය උපකරණ මත වැඩිපුර රඳා පැවතීමට රජයට සිදු වූ බැවින්, සමස්ත දේශීය ණය ප‍්‍රමාණයෙන් මධ්‍යම හා දිගුකාලීන ණය ප‍්‍රතිශතය, 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ සියයට 75.8 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට සියයට 71.7ක් දක්වා අඩු විය. කෙසේ වෙතත්, නාමික වශයෙන්, මධ්‍යම සහ දිගුකාලීන දේශීය ණය ප‍්‍රමාණය ද 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන 6,867.5 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 7,957.4ක් දක්වා සියයට 15.9කින් වැඩි වී ඇත. දේශීය ණය කළඹෙහි ප‍්‍රධාන ණය මූලාශ‍්‍රය ලෙස අඛණ්ඩව පවතින භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කර මාර්ගයෙන් ලබා ගත්, පියවීමට ඇති ශේෂය, 2020 වසර අග භාගයේ දී සමස්ත දේශීය ණයවල ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස සියයට 63.0ක් වූ අතර, එයට සාපේක්ෂව 2021 වසර අග දී එම අගය සියයට 62.8ක් විය. නාමික වශයෙන්, 2020 වසර අවසානයේ දී රුපියල් බිලියන 5,713.3ක් වූ සමස්ත දේශීය ණයෙහි භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කරවල අගය, 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 6,966.2ක් දක්වා සියයට 21.9කින් වැඩි වී ඇත.

මේ අතර, නේවාසිකයන් සතු ශ‍්‍රී ලංකා සංවර්ධන බැඳුම්කරවල ආයෝජන, 2020 වසර අවසානයේ දී වාර්තා වූ
රුපියල් බිලියන 486.9 (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 2,611.9) සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 455.2ක් (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 2,271.1ක්) දක්වා අඩු වී ඇත. මීට අමතරව, නේවාසිකයන් සතු ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කරවල ආයෝජන ද 2020 වසර අවසානයේ දී වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන 415.8 (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 2,230.4) සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 372.6ක් (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 1,859.0ක්) දක්වා අඩු වී ඇත. මෙයට ප‍්‍රධාන වශයෙන් හේතු වූයේ එ.ජ. ඩොලර් බිලියන 1ක ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කරය කල්පිරීම සමඟ, එ.ජ. ඩොලර්
මිලියන 371.3ක් දේශීය බැඳුම්කර හිමියන්ට ආපසු ගෙවීමය. තවද, අක්වෙරළ බැංකු ඒකකවලින් ලබා ගත්  නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ සිට 2021 වසර අවසන් වන විට රුපියල් බිලියන 139.3ක් (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 695.0ක්) දක්වා රුපියල් බිලියන 88.1කින් අඩුවිය. විදේශ මුදල් ඒකක මගින් නාමනය කරන ලද නොපියවූ දේශීය ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන 1,130.0ක (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 6,062.2ක) සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 967.1ක් (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 4,825.1ක්) දක්වා රුපියල් බිලියන 162.9කින් අඩු වී ඇත.

මේ අතර, වාණිජ බැංකු සහ මහ බැංකුව සතු රජයේ නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, 2021 වසර අවසානයේ දී, පිළිවෙළින්, රුපියල් බිලියන 3,901.6ක් සහ රුපියල් බිලියන 1,565.5ක් දක්වා වර්ධනය වෙමින්, දේශීය බැංකු අංශය වෙත මධ්‍යම රජයේ ඇති ණය වගකීම් රුපියල් බිලියන 5,467.1ක් දක්වා කැපී පෙනෙන ලෙස වැඩි විය. මහ බැංකුව සතුව පැවති මධ්‍යම රජයේ ණය ප‍්‍රමාණය සැලකිය යුතු ලෙස ඉහළ යෑමට හේතු වී ඇත්තේ, 2020 වසර අවසානයේ වූ රුපියල් බිලියන 654.6ක් වූ භාණ්ඩාගාර බිල්පත්වල අයෝජනය, 2021 වසර අවසානයේ දී රුපියල් බිලියන 1,391.3ක් දක්වා වැඩි වීමය.
මෙය, අඩු වූ වෙළඳපොළ සහභාගීත්වය සහ පරිපාලනමය වශයෙන් භාණ්ඩාගාර බිල්පත් සඳහා මහ බැංකුවට සෘජු  දායකත්වයක් විශේෂයෙන් ලබා දීම මධ්‍යයේ, රාජ්‍ය සුරැකුම්පත් වෙන්දේසිවල දී භාණ්ඩාගාර බිල්පත් සඳහා වන මහ බැංකුවේ දායකත්වය වැඩිවීමේ ප‍්‍රතිඵලයකි. මේ අතර, වාණිජ බැංකු සතු රජයේ නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, 2021 වසර අවසානයේ දී රුපියල් බිලියන 3,901.6ක් දක්වා වැඩිවීමට ප‍්‍රධාන වශයෙන් හේතු වී ඇත්තේ, 2021 වසරේ දී වාණිජ බැංකු විසින් භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කරවල සිදු කරන ලද ඉහළ ආයෝජනයන්ය. වාණිජ බැංකු සතු භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කර ප‍්‍රමාණය,
2020 වසර අවසානයේ පැවති රුපියල් බිලියන 1,513.3ක අගයේ සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 1,646.8ක් දක්වා වැඩි වී ඇත. කෙසේ වෙතත්, සමස්ත දේශීය ණය ප‍්‍රමාණයෙන් බැංකු අංශය විසින් දරන ලද ණය ප‍්‍රතිශතය, 2020 වසර අවසානයේ පැවති සියයට 52.2ක සිට 2021 වසර අවසානය වන විට සියයට 49.3ක් දක්වා අඩු විය. මේ අතර, බැංකු නොවන අංශය සතු නොපියවූ රාජ්‍ය ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන
4,333.4ට සාපේක්ෂව 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 5,630.1ක් දක්වා වැඩි වී ඇත.

මධ්‍යම රජයේ විදේශ ණය වගකීම, නාමික වශයෙන්, 2020 වසර අවසානයේ පැවති රුපියල් බිලියන 6,052.2ක අගයේ සිට 2021 වසර අවසන් වන විට බිලියන 6,492.2ක් දක්වා වැඩි වී ඇත.

කෙසේ වෙතත්, විදේශ මූලාශ‍්‍ර සඳහා ඇති සීමිත ප‍්‍රවේශය, මූල්‍යනය සඳහා දේශීය මූලාශ‍්‍ර මත රඳා පැවතීමට රජය විසින් ප‍්‍රකාශිත මූල්‍යන උපාය මාර්ගය සහ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කරවල ශුද්ධ ආපසු ගෙවීම් හේතුවෙන්, විදේශ ණය, සමස්ත නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස 2020 වසර අවසානයේ වූ සියයට 40.0 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට සියයට 36.9ක් දක්වා අඩු විය. බහුපාර්ශ්වික ණය ලබා ගැනීම් සහ විදේශ විනිමය කාලීන මූල්‍ය පහසුකම් මගින් ලබාගත් ණය වැඩි වීම මෙන්ම, රුපියල අවප‍්‍රමාණය වීමේ බලපෑම ද හේතුවෙන් සමස්ත විදේශ ණය කළඹ  තුළ සහනදායී නොවන ණය ප‍්‍රමාණයේ ප‍්‍රතිශතය, 2020 වසර අවසානයේ වූ සියයට 50.6 සිට 2021  වසර අවසන් වන විට සියයට 52.3ක් දක්වා වැඩි විය.

නාමික වශයෙන්, සහනදායී නොවන නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණය, 2020 වසර අවසානයේ වාර්තා වූ රුපියල් බිලියන 3,064.1 සිට 2021 වසර අවසානය වන විට රුපියල් බිලියන 3,394.6ක් දක්වා සියයට 10.8කින් වැඩිවී ඇත. නේවාසික (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 371.3) සහ අනේවාසික (එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 628.7) ආයෝජකයන් සතු එ.ජ. ඩොලර් බිලියන 1ක් වටිනා ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර ආපසු ගෙවනු ලැබූව ද, එ.ජ. ඩොලරයට සාපේක්ෂව ශ‍්‍රී ලංකා රුපියල අවප‍්‍රමාණය වීම හේතුවෙන් අනේවාසිකයන් සතු ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කරවල ආයෝජනයන්හි අගය රුපියල් බිලියන 39.8කින් වැඩි වී ඇත. මේ අතර, 2020 වසර අවසන් වන විට, මුළු විදේශීය ණය ප‍්‍රමාණයෙන් සියයට 49.4ක් වූ සහනදායී ණය ප‍්‍රතිශතය  2021 වසර අවසන් වන විට සියයට 47.7ක් දක්වා සුළු වශයෙන් අඩු වී ඇතත්, නොපියවූ සහනදායී ණය 2021 වසර අවසානය වනවිට රුපියල් බිලියන 3,097.6ක් දක්වා රුපියල් බිලියන 109.5කින් වැඩි විය.

2020 වසර අවසානයේ දී එ.ජ. ඩොලර් මිලියන 38,492.7ක් වූ විදේශ මුදල් ඒකක මගින් නාමනය කළ නොපියවූ ණය, 2021 වසර අවසන් වන විට එ.ජ ඩොලර් මිලියන 37,206.1ක් දක්වා අඩු විය.

විදේශ ව්‍යවහාර මුදල්වලට සාපේක්ෂව ශ‍්‍රී ලංකා රුපියල අවප‍්‍රමාණය වීම හේතුවෙන් ඇති වූ චිචලන මගින් විදේශ මුදල ඒකක මගින් නාමනය කළ නොපියවූ ණය, 2021 වසර අවසානයේ දී රුපියල් බිලියන 500.2කින් පමණ ඉහළ ගියේය. විදේශ ව්‍යාපෘති ණය, විදේශ විනිමය මූල්‍ය පහසුකම මගින් ලබා ගත් ණය සහ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර මගින් ලබා ගත් නොපියවූ ණය මත විනිමය අනුපාතික විචලන බලපෑම රුපියල් බිලියන 474.3ක් වූ අතර, ශ‍්‍රී ලංකා සංවර්ධන බැඳුම්කර සහ අක්වෙරළ බැංකු ඒකක මගින් ලබා ගත් ණය මත ඇති වූ බලපෑම රුපියල් බිලියන 25.9ක් විය. විදේශ මුදල් ඒකක මගින් නාමනය කර ඇති ණය, රජයට ලැබෙන විදේශ මුදල් උපයෝගී කරගෙන ණය සේවාකරණය කරන්නේ නම්, විනිමය අනුපාතිකවල විචලනය හේතුවෙන් නොපියවූ ණය ප‍්‍රමාණයේ රුපියල්වලින් නාමික අගය වැඩිවීමේ බලපෑම එතරම්
ගැටලූවක් නොවනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, රජය වෙත ලැබෙන විදේශ විනිමය ගලා ඒම් පහත වැටීම මධ්‍යයේ, රජය විසින් විදේශීය ව්‍යවහාර මුදලින් වන ණය සේවාකරණය සඳහා රුපියල්වලින් සැලකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක අරමුදල් යොදා ගැනීමත්, එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ඉහළ යන රජයේ ණය ලබා ගැනීමේ අවශ්‍යතා විශාල වශයෙන් බැංකු ක්ෂේත‍්‍රය හරහා සපුරා ගැනීමත් ගැටලූකාරි තත්ත්වයක් ලෙස පවතී.

නිත්‍ය ආදායම් ප‍්‍රවාහ පහත වැටීම, අඛණ්ඩව පවතින රාජ්‍ය මූල්‍ය හිඟයන්, සහනදායී මූල්‍යන ප‍්‍රභව වෙත පවතින ප‍්‍රවේශය සීමිත වීම සහ පොලී අනුපාතික හා විනිමය අනුපාතික හැසිරීම් මගින් ඇතිවන අහිතකර ප‍්‍රතිඵල පිළිබිඹු කරමින්, ශ‍්‍රී ලංකාවේ මධ්‍යම රජයේ ණය පසු ගිය දෙවසර තුළ දී ඉතා ඉහළ මට්ටමක් දක්වා වැඩි වී ඇත.

2020 වසර තුළ දී ද.දේ.නි.යෙහි ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස සියයට 40.3ක් වූ විදේශීය ණය, 2021 වසරේ දී සියයට 38.6ක් දක්වා සුළු වශයෙන් පහත වැටුණ ද, අභියෝගාත්මක දේශීය සාර්ව ආර්ථික ප‍්‍රවණතා, කොවිඞ්-19 වසංගතය හේතුවෙන් ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රාග්ධන වෙළඳපොළ තුළ හට ගත් අවිනිශ්චිතතා මෙන්ම, අහිතකර ස්වෛරීත්ව ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම් පහළ දැමීම් හමුවේ දළ නිල සංචිත ඉතා බරපතල ලෙස අවම මට්ටමක් දක්වා පහත වැටීම නිසා නුදුරු කාලයේ දී විදේශීය ණය සේවාකරණය ආශ‍්‍රිතව පවතින අවදානම් වර්ධනය වී ඇත. විශ්වසනීය ආයතනයක සහයෝගය සහිතව විදේශ ව්‍යවහාර මුදල් ප‍්‍රවාහ ඉහළ නංවා නොගන්නේ නම්, 2022 වසරේ සිට වාර්ෂිකව පියවීමට සිදු වන එ.ජ. ඩොලර් බිලියන 5කට අධික
වන විදේශ ණය සේවාකරණ පියවීම්හි සාමාන්‍යය ශ‍්‍රී ලංකාවට අතිශය අභියෝගාත්මක කර්තව්‍යයක් වනු ඇත. ණය කළඹ ප‍්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම සමඟ, විචක්ෂණශීලී රාජ්‍ය මූල්‍ය ප‍්‍රතිපත්ති ක‍්‍රියාවට නැංවීම සහ සම්පත් වර්ධනය කර ගැනීම වහාම සිදු කළ යුතුව ඇත.

මේ අතර, තවදුරටත් ණය එක් රැස් වීම වැළැක්වීම සඳහා පොලී ගෙවීම් ප‍්‍රාග්ධනීකරණයෙන් තොරව, දේශීය සහ විදේශීය ව්‍යවහාර මුදල් ණය ආපසු ගෙවීම සඳහා පමණක් ණය මූල්‍යනය භාවිත කිරීම රජයේ මැදි කාලීන ප‍්‍රතිපත්තිමය ප‍්‍රමුඛතාව විය යුතුය. නුදුරු කාලීන විදේශ ව්‍යවහාර මුදල් ණය සේවාකරණ වගකීම් සපුරා ගැනීමට විදේශ මුදල් ඒකක මගින් නාමනය වූ ණය ඉදිරියටත් ලබා ගත්ත ද, සමස්ත රාජ්‍ය මූල්‍ය හිඟය නිසා හට ගන්නා නව මූල්‍යන අවශ්‍යතා පවතින සම්පත්වලට අනුකූලව ගළපමින්, මැදි කාලීනව ණය නොවන විදේශ විනිමය ප‍්‍රවාහ නැවත යථා තත්ත්වයට පත් වන විට තවදුරටත් විදේශ ණය ලබා ගැනීම ක‍්‍රමයෙන් අඩු කළ යුතුය. ණය ආශ‍්‍රිතව ඉහළ ගොස් ඇති අවදානම් සහගත තත්ත්වයන් පිළිබඳව සලකා බැලීමේ දී, සුදුසු සංශෝධන ද සහිතව, මැදි කාලීන ණය කළමනාකරණ ක‍්‍රමෝපායට අනුකූලව සාර්ථක වගකීම් කළමනාකරණ ක‍්‍රියාවලියක් මෙරටට අවශ්‍ය වන්නේ ඵලදායී ණය කළමනාකරණ ක‍්‍රියාවලියක් හරහා ණය ස්ථායී බවක් ඇති කිරීමට ය. දිගු කාලීනව ණය සේවා ගෙවීම් සුමට කිරීම මගින් නුදුරු කාලීන ණය බර අඩු කර ගැනීම සඳහා ණය ප‍්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමට යොදන වත්මන් ප‍්‍රයත්න ඉතා වැදගත් වේ. මේ අතර, රාජ්‍ය ණය තිරසාරභාවය තහවුරු කරමින් මැදි කාලීනව ප‍්‍රාථමික ශේෂයෙහි අතිරික්තයක් වාර්තා කිරීම පිණිස, පුනරාවර්තන වියදම් අවම කිරීම සහ විශ්වසනීය හා ස්ථීර කැපවීමකින් ආදායම් ඉපැයීම ශක්තිමත් කිරීම හරහා වර්තන ගිණුම තුළ හිඟය අවම කිරීම අතිශය වැදගත් වේ.

2021 ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ වාර්ෂික වාර්තාවෙහි මේ බව සඳහන් වේ.

The post මධ්‍යම රජයේ ණය 2021 දී රු. ට්‍රිලියන 2.4 කින් වැඩිවෙලා. සමස්ත නොපියවූ ණය ප්‍රමාණය රු. ට්‍රිලියන 17.5 ඉක්මවයි appeared first on Adaderana Biz Sinhala | Sri Lanka Business News.

Source From biz.adaderana
Author: Bizweb2 Bizweb2
#SriLanka #News #lka